خرداد می آید و جام جهانی ؟ … نه! امسال خرداد می آید و جام آزادی

خرداد می آید و یک ساله می شویم. یک ساله می شویم همه ی ما که “سالم” بودیم. همه ی ما که اعتراض کردیم به دروغ، به جنایت، به کشتار، به تجاوز و نظام غیر انسانی. همه ی ما که ناباورانه امیدوار بودیم و خوشحال. همه ی ما که شهید دادیم، مجروح شدیم، باتوم خوردیم و گاز اشک آور. همه ی ما که دلتنگ صداقت بودیم. و همه ی ما که بارها و بارها این جمله را در خود معنا کردیم که «ادب مرد، به ز دولت اوست». یادش بخیر، چه شور و شوقی بود. خانه و خیابان‌مان یکی شده بود. اصلا انگار همه یکی شده بودیم. که این وحدت مان، همان یگانه وجود خطرناک برای دیکتاتور بود و هست. اما امروز از پس این سال، به این می اندیشم که چقدر خوب این یک سال همه‌ی ما را صیقل داد. چقدر خوب رشد کردیم و بزرگ شدیم. چقدر خوب عیار صداقت ها مشخص شد. و چقدر امروز خوشحالم که رای سبزم میرحسین موسوی بود. می دانم همان قدر هم تو خوشحالی. و همان قدر هم او که نام شیخ شجاع را نوشت خوشحال است، که این یک سال همه را آزمود. اما امسال، و در سالروز کودتای 22 خرداد، همان روز و شبی که حکومت دروغ ارتباطات را مختل کرده و یکه و تنها بر طبل دروغ و تقلب کوبید، همان زمانی که میر ما گفت «تسلیم این صحنه آرایی خطرناک نخواهم شد»، همان روز خیانت در امانت یک ملت، باز هم همه می آییم. همه می آییم تا بگوییم که تسلیم دروغ نمی شویم، همه می آییم که بگوییم تسلیم جنایت و تسلیم دیکتاتوری نشده و نخواهیم شد. امسال صدا و سیمای دروغ، با شور و شوق غیرعادی تر از هر زمان، فریاد جام جهانی سر می دهد، اما ملت سبز ایران خرداد امسال را با جام آزادی دوست دارد. به یاد تمام شهدا و اسیران سبزمان، همه می آییم.

سبز باشید